Bouwen aan groenexpertise

Kleine parelmoervlinder

Issoria lathonia

De Kleine parelmoervlinder is een zeldzame soort die vooral in de kuststreek te vinden is, maar door zijn mobiliteit overal kan opduiken. De bovenkant van de vleugels is oranje met zwarte stippen. In vlucht is dit stippenpatroon tamelijk opvallend. De onderkant van de achtervleugel heeft opvallende, grote ovale zilverkleurige vlekken. De vleugelvorm is enigszins hoekig met een inbochting in de bovenvleugel. De Kleine parelmoervlinder is vooral te vinden op voedselarme graslanden en duinen waar veel viooltjes voorkomen.
Beheer:
Vanwege zijn mobiliteit is de Kleine parelmoervlinder in principe in staat om geschikte plekken op eigen kracht te bereiken. Belangrijk bij het verbeteren of behouden van geschikte plekken zijn het openhouden van duin- en andere schrale graslanden en het behouden of creëren van braakliggende akkers of akkerranden met viooltjes.
heeft als waardplant

Duinviooltje

heeft als waardplant

Driekleurig viooltje

heeft als waardplant

Akkerviooltje

is karakteristieke soort voor

Natura 2000: Vastgelegde duinen (2130)

is karakteristieke soort voor

Vastgelegde duinen (2130)

Monitoring:
Deze soort kan best worden gemonitord via de standaard vlindermonitoring.
Areaal:
De Kleine parelmoervlinder was in de jaren negentig zeldzaam, maar is nu vrij zeldzaam (117 atlashokken – 287 kilometerhokken). De soort vertoonde een voortdurende achteruitgang tot aan het begin van de jaren negentig. Sindsdien gaat de soort weer licht vooruit. Vooral in het noorden van de provincie Limburg en Antwerpen kende de Kleine parelmoervlinder op korte termijn een sterke uitbreiding. De reden hiervoor is onduidelijk. Buiten de Kempen en de kust gaat het vermoedelijk meestal om zwervers, die eventueel wel tijdelijke populaties kunnen vormen. De Kleine parelmoervlinder is een typische soort van de Kustduinen en van de Kempen.
Ecologie:
De Kleine parelmoervlinder komt voor op voedselarme graslanden en braakliggende akkers. De soort heeft 4 generaties van eind maart tot midden november, de eerste generatie heeft een piek tussen 15 april en 10 mei, de tweede tussen 5 en 24 juni, de derde tussen 16 juli en 12 augustus en de vierde tussen 29 augustus en 1 oktober. De wijfjes zetten de eitjes afzonderlijk af op de bladeren van Duinviooltje, Akkerviooltje of Driekleurig viooltje, maar soms ook op andere vegetatie in de buurt van de waardplant. De meest geschikte waardplanten groeien op droge en zonnige plekken in een open vegetatie. De rupsen zonnen vaak op gedroogde bladeren of takjes in de buurt van de waardplant. De rups overwintert laag in de vegetatie waar, na de winter, ook de verpopping plaatsvindt. Vaak gebruikte nectarplanten zijn viooltjes, Koninginnenkruid, Knoopkruid en Slangenkruid. De vlinders zijn zeer mobiel. De Kleine parelmoervlinder komt vaak in dezelfde gebieden voor als Bruin blauwtje, Heivlinder en Icarusblauwtje.
Rode lijst:
Bijna bedreigd
Habitatrichtlijn 2:
Nee
Habitatrichtlijn 4:
Nee
Vogelrichtlijn:
Nee
Jachtwild:
Nee
Invasieve exoot:
Nee
Soortenbesluit:
Categorie 1 (Beschermd)
Status:
Op de Rode lijst van 2012 staat deze soort als bijna in gevaar. Op de Rode Lijst van 1999 was de Kleine parelmoervlinder ernstig bedreigd. In Wallonië is de soort momenteel niet in gevaar, in Nederland is ze kwetsbaar, maar in Europa is ze momenteel niet in gevaar. De behoudsprioriteit is vrij hoog vanwege de Rode-Lijststatus in Vlaanderen. De Kleine parelmoervlinder is een prioritaire soort voor West-Vlaanderen en Limburg. De Kleine parelmoervlinder staat in Categorie 1 van het Soortenbesluit (soorten waarop de beschermingsbepalingen van het Soortenbesluit van toepassing zijn).
Bedreigingen:
Volgens de voorspellingsmodellen zou het klimaat in België tegen 2050 veel geschikter worden voor de Kleine parelmoervlinder.
Typering:
graslandvlinder
Biotooptype:
Graslanden
Duinen
In samenwerking met: