Kleine vuurvlinder

De Kleine vuurvlinder komt voor in matig voedselrijke graslanden en heiden. De soort heeft 3 generaties waarvan de eerste vliegt van begin april tot midden juni met een piek tussen 29 april en 28 mei, de tweede van midden juni tot begin augustus met een piek tussen 7 juli en 1 augustus en de derde van begin augustus tot eind oktober met een piek tussen 27 augustus en 29 september. De vliegtijd van de voorjaarsgeneratie van de Kleine vuurvlinder is in vergelijking met de periode 1981-2000 met 1-4 dagen naar voren geschoven, terwijl de gemiddelde laatste waarneming in de zomergeneraties nu meer dan 11 dagen later ligt dan in de periode 1981-2000. Dit zou kunnen wijzen op een steeds grotere en langere derde generatie. De wijfjes zetten de eitjes af aan de rand van de onderkant van de bladeren van Schapenzuring of Veldzuring. De wijfjes van de eerste generatie gaan vooral op zoek naar grote waardplanten in een vrij hoge vegetatie, terwijl ze in de tweede en derde generatie vooral gebruikmaken van jonge en kleine planten in een lage vegetatie. De rupsen maken opvallende doorzichtige plekken op de bladeren door de onderkant ervan weg te eten. De overwintering gebeurt als half volgroeide rups op de waardplant of in de strooisellaag. Na de winter hervatten de rupsen het eten en maken ze grotere gaten in de bladeren en eten ze ook aan de bladranden. Vermoedelijk worden de poppen in de strooisellaag bezocht door mieren. De mannetjes verdedigen een territorium vanaf een steen of een stukje open grond. Vaak gebruikte nectarplanten zijn distel, Struikhei, Jakobskruiskruid, Boerenwormkruid en Duizendblad. De vlinders zijn mobiel. De Kleine vuurvlinder komt vaak in dezelfde gebieden voor als Boomblauwtje, Bruin zandoogje, Groot dikkopje, Hooibeestje, Icarusblauwtje, Oranje zandoogje en Zwartsprietdikkopje.