Dagpauwoog

De Dagpauwoog kan bijna overal waargenomen worden. De soort heeft 2 generaties waarvan de eerste vliegt van midden juni tot eind augustus met een piek tussen 11 juli en 6 augustus en de tweede van eind augustus tot midden november met een piek tussen 11 september en 16 oktober. De tweede generatie is in de periode 2001-2010 duidelijk groter geworden dan in de periode 1981-2000. Na de overwintering vliegt deze generatie opnieuw van
begin maart tot midden juni met een piek tussen 30 maart en 9 mei.

De wijfjes zetten de eitjes in groepjes van 10-100 af aan de onderkant van jonge bladeren van Grote brandnetel. In tegenstelling tot de Kleine vos, kiest de Dagpauwoog voor de eiafzet voor grotere en forsere planten in het midden van een grote groep brandnetels, bij voorkeur in de volle zon. De rupsen maken een gezamenlijk web over de uiteinden van de netels waarmee ze zich voeden en ze verhuizen naar een nieuwe plant wanneer een plant kaalgevreten is. De verpopping gebeurt meestal op de waardplant.

De volwassen vlinders hebben veel nectar nodig in het najaar voor het aanleggen van een vetreserve voor de overwintering. In het late najaar zoeken ze een geschikte overwinteringsplek en als ze die eenmaal gevonden hebben, blijven ze in de buurt tot de uiteindelijke overwintering als volwassen vlinder. Mannetjes voeden zich meestal ’s morgens en zoeken nadien een zonnig plekje als territorium in een hoekje van een bosrand of een haag. Vaak gebruikte
nectarplanten zijn Vlinderstruik, klaver, wilg (vooral in het voorjaar), Koninginnenkruid, klimop en distel. De vlinders zijn zeer mobiel.