Het zwaartepunt van het areaal van brem ligt in West-Europa en in westelijk Midden-Europa. Verder oostwaarts wordt de struik zeldzamer, maar je vindt de soort nog tot aan de Karpaten en de Oeral. In het noorden komt ze voor tot Zuid-Scandinavië, in het zuiden tot de Middellandse Zee en Macaronesië. Elders is de soort ingevoerd en lokaal ingeburgerd (bv. in Japan en Noord-Amerika). Ze komt in nagenoeg heel België voor.
In Vlaanderen is brem uiterst algemeen. Het talrijkst is ze in de Kempen en in de Vlaamse Zandstreek. In de Polders en op wat zwaardere bodems is de soort veel zeldzamer of ontbreekt ze. Brem werd in vroegere tijden op veel plaatsen als bodemverbeteraar uitgezaaid, onder meer op weinig vruchtbare bodems, zoals voormalige heidegronden; zie bv. VAN AELBROECK 1823 en LINDEMANS 1952. Mogelijk is het huidige areaal van brem gedeeltelijk daardoor beïnvloed.
Brem is een lichtminnende struik van lichte, eerder droge, zure en vrij voedselarme, zandige tot lemige bodems. Waar brem tot ontwikkeling komt, is de bodem altijd zuur of ontkalkt. De struik gedijt in een brede waaier van standplaatsen: open plekken in het bos, kapvlakten, bredere boswegen en lichte bosranden. Verder zie je de soort in de Kempen en de Vlaamse Zandstreek (veldgebieden van West- en Oost-Vlaanderen) in cultuurland dat ontstaan is door ontginning van heide. Daar staat ze op braakliggende akkers en overhoekjes, aan wegranden en in bermen. Ze groeit uiteraard ook in de heide zelf, vaak in de wat ruigere delen. Soms komt ze voor op sterk vergraven terreinen of langs spoorwegen. Brem vormt soms min of meer uitgestrekte struwelen, zoals op sterk vergraven of sterk verstoorde land- en rivierduinen of op sterk verruigde braakliggende akkers in de Zandstreek.
Ga op zoek naar één of meerdere bomen die voldoen aan jouw criteria.
Wat weet jij over natuur, natuurbeheer en -beleid? Een overzicht van onze populairste testen.