Zwarte bes

In Vlaanderen is zwarte bes globaal gesproken een vrij algemene soort, die in hoofdzaak gebonden is aan de valleibosgebieden van de Leemstreek, de Kempen en de Zand- en Zandleemstreek. Aan de Westkust staat ze echter vooral in duinvalleien. Op andere standplaatsen komt de soort vaak als verwilderde cultuurplant voor. Ook over het inheemse karakter binnen het duinareaal kan men zich vragen stellen. Zo vermeldt DE L'OBEL al in 1581 dat zwarte bes vooral in de omgeving van Ieper, maar ook elders in West-Vlaanderen, in tuinen werd gekweekt. Mogelijk gaat het West-Vlaamse areaal dus terug op een oud cultuurareaal. Tijdens de tweede karteerperiode is het aantal vindplaatsen van zwarte bes zowat overal sterk toegenomen. Dat kan zeker niet alleen verklaard worden door de hogere inventarisatiegraad. In de twintigste eeuw zijn tal van nieuwe, veel meer vruchten voortbrengende cultivars ontstaan die steeds meer als waardevol klein fruit aangeplant werden. Vermoedelijk liggen die gekweekte planten aan de basis van de toegenomen verspreiding via vogels. De wilde populaties van zwarte bes komen slechts zelden tot vruchtvorming. De oudste, min of meer gedetailleerde waarneming van wilde populaties is van de hand van DE L’OBEL 1581. Hij zag in Vlaanderen zwarte bes langs de Dijle tussen Mechelen en Leuven.