Gele maskerbloem

Er is momenteel weinig of geen praktijkinformatie beschikbaar over soortspecifieke uitroeiing of bestrijding van gele maskerbloem. Gele maskerbloem vestigt zich typisch op open plaatsen in de bestaande oevervegetatie (pionierssoort) en wordt hier gemakkelijk weggeconcurreerd door andere oevervegetatie zoals riet of wilgenstruweel. Op sommige plaatsen (‘dynamische’ oevers) kan de soort grotere populaties vormen, in dit geval kan best worden ingegrepen. Hoewel er tot nog toe weinig ervaring is met de bestrijding van de soort, zijn de methodes die gebruikt worden voor de bestrijding van andere exoten met gelijkaardige groei- en voortplantingswijze waarschijnlijk eveneens toepasbaarvoor gele maskerbloem. aandachtspunten hierbij zijn: - stengelfragmenten van gele maskerbloem wortelen gemakkelijk op de knopen. Men dient daarom te voorkomen dat fragmenten achterblijven. Handmatige bestrijding verdient daarom de voorkeur. Hiervoor dienen de planten dicht tegen de wortelhals te worden vastgenomen en volledig te worden uitgetrokken; - bestrijding dient steeds te gebeuren in stroomafwaartse richting en, vanaf de waterlijn, over de volledige breedte van de oever. Soms vormen de planten drijvende vegetaties op het wateroppervlak (stilstaand water). Deze dienen eveneens verwijderd te worden. Bij alle werkzaamheden dient erop gelet dat plantfragmenten niet kunnen afdrijven. - Daar de planten snel na de bloei rijpe zaden vormen (reeds in juni), is uittrekken enkel effectief indien dit voor de bloei uitgevoerd wordt. Aangezien het vaak kleine populaties betreft en de beheermethode nagenoeg identiek is aan die voor reuzenbalsemien kan de bestrijding van beide soorten in eenzelfde campagne gekaderd worden (niet later dan juni). Maaien voor het rijpen van de zaden (voor juli) zou effectief zijn om te voorkomen dat eenjarige planten in bloei komen. Nacontrole en nazorg zijn steeds nodig. In het jaar van de bestrijding wordt best reeds na één maand gecontroleerd op hergroei (gele maskerbloem groeit immers snel en ook kleine planten kunnen tot bloei komen). Ook het daaropvolgende jaar is controle op kieming vanuit de zaadbank aangewezen. De bij ons voorkomende Mimulus soorten zijn echter allen overblijvend. In dit geval wordt voor geïsoleerde populaties handmatige verwijdering aangeraden. Voor grotere populaties lijkt het een optie om niet te maaien zodat de populaties door natuurlijke successie onderdrukt worden. Plantenmateriaal dient men weg van de oever te laten uitdrogen of onmiddellijk af te voeren.