Als een vaste ruimingspiste dood loopt in het bosbestand, wordt het eindpunt aangeduid met een brede hoofdletter T op een boom. Het is aangewezen om witte of blauwe verf te gebruiken, om zo het onderscheid te maken met bomen die moeten geveld worden.

Deze verfmarkering heeft dezelfde vorm als de eindmarkering van een vaste ruimingspiste, maar wordt in dezelfde kleur gespoten als de bomen die moeten geveld worden.

De toekomstboommethode is een vorm van hoogdunning of gemengde dunning waarbij al vroeg wordt bepaald welke bomen in de toekomst het uitzicht van het bos zullen bepalen. Die bomen, de toekomstbomen, worden dan gemarkeerd en geholpen om goed te groeien door hun concurrenten regelmatig weg te zagen. Dunnen in functie van toekomstbomen gebeurt vanaf het moment dat de onderste takken op hun stam over een voldoende hoogte afgestorven zijn.

Een toekomstboom is een boom die nog lang behouden moet blijven omdat hij bijdraagt tot een vooropgesteld doel.

In bossen zal hij bij de dunning dus gespaard worden, Wanneer dit doel houtproductie is, is het een boom waarvan men verwacht dat hij veel mooi hout zal opleveren. Maar wanneer de beheerder kiest voor geïntegreerd bosbeheer, kan het ook een boom zijn met een hoge natuur- en/of belevingswaarde. De markering van een toekomstboom gebeurt bij voorkeur met blauwe bosmarkeerverf.

Ook in stedelijk groen kunnen toekomstbomen aangeduid worden: bomen in een straat of op een plein waarvoor de nodige voorzieningen zijn getroffen en de bijhorende investeringen zijn gedaan om ze groot en oud te laten worden en zo lang mogelijk te behouden. Daarbij gaat het vooral om het reserveren of inrichten van voldoende en kwaliteitsvolle groeiruimte voor de boomwortels.

De markering van een toekomstboom gebeurt bij afspraak met blauw: 3 of 4 verfstippen, een verfband rondom de stam of een blauw papierlint. Hiermee wordt aangegeven dat de blauw gemarkeerde boom belangrijk is voor het beheer en dat die vooral niet mag beschadigd worden.

Schalmen is het markeren van bomen die moeten geveld worden door een stuk schors weg te slaan met een schalmbijl en daarna een merkteken aan te brengen. Daarom is hameren een synoniem voor schalmen. Beide termen worden vooral in Vlaanderen gebruikt, terwijl Nederlandse bosbeheerders over blessen spreken.

Blessen is het merken van bomen die moeten verwijderd worden bij de dunning of bij de eindkap. De term blessen wordt vooral in Nederland gebruikt.

Een schalm is een markering die aangeeft dat een boom moet geveld worden. In openbaar bos in Vlaanderen is dit merkteken de regel. Een schalm wordt aangebracht door van de boom een stuk schors weg te slaan met een schalmbijl. Daarna wordt het merkteken op de andere kant van de schalmbijl in het hout geslagen.

Bomen die in het bos moeten geveld worden, zijn dikwijls aangeduid met 2 schuine verfstrepen. Meestal wordt oranje of rode bosmarkeerverf gebruikt voor te kappen bomen. Deze verfstrepen hebben dezelfde betekenis als een schalm.