Kranssalomonszegel

De Kranssalomonszegel is een middelhoge tot hoge plant, die direct als een Salomonszegel is te herkennen, maar door zijn kransgewijze bladstand en rechtopstaande stengel toch een heel ander beeld geeft dan Gewone en Welriekende salomonszegel. Ook de tint is anders, doordat de bladeren hun geelachtig groene bovenkant en niet hun blauwige onderkant naar boven gekeerd hebben. De bladkransen tellen tot zes lancet- tot lijnvormige, zittende bladeren; de onderste kunnen in paren tegenover elkaar of verspreid staan. De twee- tot vierbloemige trosjes zijn naar alle kanten gekeerd. De bloemen zijn kleiner dan bij Gewone salomonszegel; het bloemdek vertoont een geringe vernauwing en de helmdraden dragen uiterst korte haartjes. De bes is eerst groen met rode stippels, wordt daarna rood en tenslotte purperkleurig. Kranssalomonszegel komt voor in gebergten van Europa en Zuidwest- en Midden-Azië. In Nederland is hij zeer zeldzaam en vrijwel beperkt tot Zuid-Limburg, waar hij in hoofdzaak in het uiterste zuidoosten groeit. Voorts was hij bekend van één plek in Midden-Drenthe, maar hier is hij in de jaren zeventig verdwenen. Op een paar plaatsen elders is hij 'in het wild' uitgezet. Een nieuwe vestiging in Salland heeft wellicht langs natuurlijke weg plaatsgevonden.

In zuidoostelijk Zuid-Limburg groeit Kranssalomonszegel op een paar plaatsen in bossen op het plateau, op zware, vochtige, zure, vrij voedselarme leemgrond. Hij groeit op schaduwrijke plekken, echter in bos met weinig struikgroei. Hij kan grote ringvormige groepen vormen. Begeleiders zijn Witte veldbies (Luzula luzuloides), Adelaarsvaren (Pteridium aquilinum), Gladde witbol (Holcus mollis), Bochtige smele (Deschampsia flexuosa) en Vingerhoedskruid (Digitalis purpurea).

© E.J. Weeda, Nederlandse Oecologische flora, IVN, 1991 (deel 4)