Bouwen aan groenexpertise

Wilgenroosje

Chamerion angustifolium

is een waardplant voor

Spaanse vlag

Hoogte plant

Minimaal:
30cm
Maximaal
150cm

Licht

Min:
half schaduw
Max:
volle zon

Voedsel

Min:
voedselarm
Max:
matig voedselrijk

Bloeiperiode

Vanaf:
juli
Tot:
september

Vocht

Min:
droog
Max:
vochtig

Bloemkleur

paars, violet, purper, lila

Bestuiving

bijen, hommels e.a.
Areaal:

Wilgenroosje komt nagenoeg overal voor in de gematigde en koude streken van het noordelijk halfrond. ln Europa ontbreekt de soort bijna nergens, behalve in het uiterste zuiden van het lberisch Schiereiland, Zuid-Griekenland en op enkele eilanden in de Middellandse Zee. De soort komt verspreid over heel België voor.

Verspreiding in Vlaanderen:

Globaal gesproken is wilgenroosje in Vlaanderen uiterst algemeen. Alleen in de Polders is het duidelijk minder algemeen. Elders is het zowat overal abundant en nog steeds in uitbreiding. Het talrijkst is wilgenroosje in de Kempen. DE WILDEMAN & DURAND (1899) stipte de plantvoor die regio nog aan als een vrij zeldzame soort. ln de negentiende eeuw had BAGUET (1876) wel al gesignaleerd dat de soort er aan een opmars was begonnen en zich langs spoorwegen uitbreidde. In een flora die enkel de meer zeldzame planten omvat, haalde ROUCEL (1792) aan dat de soort algemeen voorkwam in het Zoniënwoud, maar elders in Vlaanderen zeldzaam was. Hij vertelde bovendien dat de plant veel in tuinen werd gekweekt. Jonge bladstengels en bladeren werden trouwens ook als groente gegeten.

Legende: vierkant 1939-1971, stip 1972-2004:
Verspreidingskaart
Zaadbank:
vergankelijk (zaden overleven zelden langer dan één jaar).
Kiemperiode:
vanaf Voorjaar
Gebruik:
drachtplant voor bijen
Bladseizoen:
zomergroen
Levensvorm:
geofyt
Mycorrhizen:
Blaasvormige-'arbuscular' mycorrhizen
Geslachtsverdeling:
tweeslachtig
Jarigheid:
meerjarig
Vruchttype:
doosvrucht
Vruchtkleur:
onopvallend
Verbreidingswijze:
wind
water
Verbreidingsstrategie:
zijdelingse vegetatieve voortplanting
met behulp van een groot aantal wijd-verspreide zaden of sporen
Indigeniteit:
inheems
Herkomst:
oorspronkelijk inheems
Levensstrategie volgens Grime:
C
Grime-competitiewaarde:
10.00
Grime-stresswaarde:
0.00
Grime-ruderaliteitswaarde:
0.00
Ellenberg licht:
lichtplanten
Ellenberg vocht:
indicator van matig vochtige standplaatsen
Ellenberg pH:
matige zuurindicator, op sterk zure tot zwak basische bodems
Ellenberg voedselrijkdom:
uitgesproken stikstofrijke bodems
Ecologische amplitude:
brede amplitude
Gebondenheid aan grondwater:
afreatofyt
Zuurtegraad bodem:
minimum zwak zuur tot maximum zwak zuur

Wilgenroosje houdt van veel licht en van veel stikstof in de bodem. Daarmee is het voornaamste gezegd, want voor de rest groeit de soort op zowat elke bodem, voor zover die niet te zwaar of te nat is. Het liefst staat ze op eerder zure, matig droge tot matige vochtige grond, maar daarnaast groeit wilgenroosje ook veel op neutrale tot vrij kalkhoudende en nattere gronden. Tot een flink stuk in de negentiende eeuw was het uitsluitend een eerder zeldzame bosplant die weliswaar lokaal langs bosranden, op open plekken in het bos en op kapvlakten veelvuldig voorkwam. Vanaf het einde van de negentiende eeuw begon de soort in Vlaanderen meer en meer langs spoorwegen op te duiken. Nu staat ze zowat overal, buiten het bos nog het meest op allerlei grondig verstoorde terreinen: opgespoten gronden, met steenslag verharde parkeerterreinen, afbraakterreinen, puinstorten, muren enz.

Habitatrichtlijn 2:
Nee
Habitatrichtlijn 4:
Nee
Beschermd:
Nee
Sieber codes:
BR1
BR2
GB1
GB2
RU1
RU2
# planten per m²:
5
Aanplanten:
1 of 2 planten samen
Rode lijst:
niet bedreigd
Zeldzaamheid KFK-klasse:
> = 3184 kwartierhokken
In samenwerking met:
Auteur atlasteksten:
Paul Van den Bremt
Referenties
  • Van Landuyt W., Hoste I., Vanhecke L., Van den Bremt P. Vercruysse W. & De Beer D. (red.) 2006. Atlas van de Flora van Vlaanderen en het Brussels gewest. Nationale Plantentuin en het Instituut voor Natuur- en Bosonderzoek i.s.m. Flo.Wer vzw.

Cursussen bij Inverde

Boeken