Bouwen aan groenexpertise

Gewone salomonszegel

Polygonatum multiflorum

is een indicator van een goede toestand voor

Natura 2000: Eiken-Beukenbossen met Wilde hyacint en Parelgras-Beukenbossen (9130)

is een indicator van een goede toestand voor

Natura 2000: Eiken-Beukenbossen op zure bodems (9120)

is een indicator van een goede toestand voor

Natura 2000: Essen-Eikenbossen zonder Wilde hyacint (9160)

is een indicator van een goede toestand voor

Natura 2000: Veldbies-Beukenbossen (9110)

is een indicator van een goede toestand voor

Natuurstreefbeeld: Eiken-Beukenbossen met Wilde hyacint en Parelgras-Beukenbossen (9130)

is een indicator van een goede toestand voor

Natuurstreefbeeld: Eiken-Beukenbossen op zure bodems (9120)

is een indicator van een goede toestand voor

Natuurstreefbeeld: Essen-Eikenbossen zonder Wilde hyacint (9160)

is een indicator van een goede toestand voor

Natuurstreefbeeld: Veldbies-Beukenbossen (9110)

is een indicator van een goede toestand voor

Natuurstreefbeeld: Oud structuurrijk Grove dennenbos (rbbppm)

Hoogte plant

Minimaal:
30cm
Maximaal
60cm

Licht

Min:
schaduw
Max:
lichte schaduw

Voedsel

Min:
matig voedselarm
Max:
matig voedselrijk

Bloeiperiode

Vanaf:
mei
Tot:
juni

Vocht

Min:
frisse bodem
Max:
vochtig

Bloemkleur

wit

Bestuiving

bijen, hommels e.a.
Areaal:

Het areaal van gewone salomonszegel omvat een groot deel van Europa. De soort komt noordwaarts voor tot Zuid-Scandinavië, oostwaarts tot ten westen van de Oeral en tot de Kaukasus. Op het Iberisch Schiereiland ontbreekt ze grotendeels, evenals in de steppegebieden van Europees Rusland en Oekraïne. Het zwaartepunt van het areaal ligt in Midden-Europa. Buiten dat Europese hoofdareaal is de soort aanwezig in een aantal geïsoleerde plaatsen in Azië (oostwaarts tot Japan). Het is onduidelijk of de soort daar inheems is.

Verspreiding in Vlaanderen:

In Vlaanderen is gewone salomonszegel algemeen in de Leemstreek (met aansluitend het Zandleemgebied) en de Voerstreek. Daarnaast groeit de soort vooral in de lemiger delen van de Kempen en de Vlaamse Zandstreek (en in de valleizones in die beide streken). In de Polders ontbreekt ze en in de Duinen komt ze enkel aan de Westkust zeer zeldzaam voor.

Legende: vierkant 1939-1971, stip 1972-2004:
Verspreidingskaart
Zaad:
vanaf augustus tot september
Gebruik:
geen nuttig gebruik
Bladseizoen:
zomergroen
Levensvorm:
geofyt
Geslachtsverdeling:
tweeslachtig
Jarigheid:
meerjarig
Vruchttype:
bes
Vruchtkleur:
zwart
Verbreidingswijze:
dieren (inwendig)
Indigeniteit:
inheems
Herkomst:
oorspronkelijk inheems
Grime-competitiewaarde:
0.00
Grime-stresswaarde:
0.00
Grime-ruderaliteitswaarde:
0.00
Ellenberg licht:
tussen diepe schaduwplanten en schaduwplanten
Ellenberg vocht:
indicator van matig vochtige standplaatsen
Ellenberg pH:
tussen matige zuurindicator en zwakke zuurindicator
Ellenberg voedselrijkdom:
matig stikstofrijke bodems
Ecologische amplitude:
smalle amplitude
Gebondenheid aan grondwater:
afreatofyt
Zuurtegraad bodem:
minimum zwak zuur tot maximum zwak zuur

Gewone salomonszegel, een kenmerkende soort van al wat rijpere, humeuze bosbodems, gedijt op erg uiteenlopende bodems: bij voorkeur op leem, maar ook op zandleem en lemig zand, of zelfs op meer kleiige gronden. Dikwijls groeit de soort in de schaduw of de halfschaduw, maar ook op kapvlakten houdt ze behoorlijk stand. Ze verkiest matig zure tot neutrale, matig voedselrijke, vochthoudende tot iets natte bodems. Overstroming verdraagt de soort niet. Buiten bossen en bosranden komt gewone salomonszegel ook voor in wat bredere houtkanten, bijvoorbeeld langs schaduwrijke beekoevers. Ook in parkbossen is de soort vaak te vinden. Ze komt er vermoedelijk meestal van nature voor.

Habitatrichtlijn 2:
Nee
Habitatrichtlijn 4:
Nee
Beschermd:
Nee
Sieber codes:
B1
B2
# planten per m²:
6
Aanplanten:
In groepen van 3 tot 10
Rode lijst:
niet bedreigd
Zeldzaamheid KFK-klasse:
1857-3183 kwartierhokken
In samenwerking met:
Auteur atlasteksten:
Paul Van den Bremt
Referenties
  • Van Landuyt W., Hoste I., Vanhecke L., Van den Bremt P. Vercruysse W. & De Beer D. (red.) 2006. Atlas van de Flora van Vlaanderen en het Brussels gewest. Nationale Plantentuin en het Instituut voor Natuur- en Bosonderzoek i.s.m. Flo.Wer vzw.

Cursussen bij Inverde

Boeken