Natuurtype: Iepen-Essenbos met Aalbes en Groot heksenkruid

In de komgronden zijn jaarlijkse winteroverstromingen met vrij voedselrijk water en sedimentatie van mineralenrijk slib typisch voor dit bostype. Extern beheer is voor het behoud van dit type heel belangrijk. Een natuurlijk waterregime met een goede kwaliteit van zowel water als sediment is elementair. Bij een te hoge verontreiniging van het water zal het bos verruigen en krijgen we vooral stikstofminners als Grote brandnetel, Gewone vlier, Kleefkruid, Zevenblad, enz. (Bos & Groen, 2001). Ook het uitblijven van overstromingen zal op termijn leiden tot een ander, zuurder bostype. Historisch waren dit altijd hakhoutbossen. Door de kleine sortimenten gebeurde de exploitatie kleinschalig en manueel, en bleef exploitatieschade beperkt. In Iepen-Essenbossen die reeds lang als hakhout zijn beheerd, kan een bijzondere epifytische mosflora voorkomen op de oude essenstoven (zie bijvoorbeeld Hermy, 1984c). In dat geval en indien de hakhoutlaag nog vitaal is, is verderzetting van het hakhoutbeheer zeker gewenst (Van der Werf, 1991; Stortelder et al., 1999). De epifyten handhaven zich het best bij een hakhoutbeheer met een omlooptijd van ongeveer vijf jaar (Weeda et al., 2005). Ook voor het voorkómen van de iepenziekte is een hakhoutbeheer aangewezen (Stortelder et al., 1999). Veel Iepen-Essenbossen zijn ondertussen omgevormd naar populierenbossen, wat vaak gepaard gaat met structuurverarming, intensiever gebruik en machinale exploitatie van zware sortimenten. Dit leidt tot degradatie van het type. In de kruidlaag gaan soorten als Grote brandnetel domineren (Verstraeten et al., 2003). In matig ontwikkelde en verarmde voorbeelden kan voor een multifunctioneel bosbeheer op basis van Eik, Es en Populier worden gekozen. Mits hierbij rekening wordt gehouden met een aantal belangrijke randvoorwaarden (onderetage, bijmenging, strikte exploitatievoorwaarden) kan deze vorm van bosbouw ook voldoen aan de vooropgestelde duurzaamheidscriteria. De meest kwetsbare en waardevolle voorbeelden van dit type kunnen evenwel best verder behouden en ontwikkeld worden binnen een specifiek beschermingsstatuut. In deze reservaatsgebieden kan gekozen worden voor een nulbeheer. Indien Populieren ingeplant zijn, is het daarbij niet nodig of zelfs te vermijden deze te kappen gezien de te verwachten exploitatieschade. De bomen verdwijnen op termijn vanzelf en vormen ondertussen een interessant structuur- en dood hout element (Verstraeten et al., 2003). Via ringen kan dit proces waar gewenst worden versneld (éénmalig een belangrijk aandeel, of elk jaar enkele bomen).