Aarvederkruid heeft een hoofdzakelijk holarctische verspreiding en komt ook in Zuid-Afrika voor. In Wallonië komt aarvederkruid in alle districten voor. De soort is er vermoedelijk zelfs algemener dan aangegeven op kaart door VAN ROMPAEY & DELVOSALLE 1972 (SAINTENOY-SIMON 1999).
In Vlaanderen is aarvederkruid vrij algemeen en in elk geval het meest algemene vederkruid. De soort wordt vrijwel overal aangetroffen waar voedselrijker, niet te zuur, water aanwezig is. De concentratie van dergelijke milieus in de polders en valleigebieden bepaalt het kaartbeeld. Het eerder geringe aantal waarnemingen uit de periode 1939-1971 strookt niet met de werkelijkheid. Deze banale soort kreeg toen te weinig aandacht. De sterk positieve trend is hiervan een artefact. Toch is, in het bijzonder in de Kempense regio, het Maasgebied en in de Polders (VANHECKE 1976), een zekere toename aan te nemen tengevolge van graafwerken (visvijvers, afgravingen), opspuitingen, regularisatie van waterlopen en gewijzigde waterkwaliteit. In Nederland is een vrij analoge uitbreiding in het pleistocene gebied waargenomen (SCHAMINÉE et al. 1995). Plaatselijk is de plant verdwenen door sterke vervuiling en habitatvernietiging.
In Noord-Amerika is aarvederkruid door een andere ondersoort vertegenwoordigd. Die zou eveneens in het Fennoscandinavische gebied voorkomen. Aarvederkruid is een van de meest competitieve en eutrofiëringsresistente waterplanten in stilstaand of zwak stromend, basisch, hard en (zeer) voedselrijk water, dat niet enkel zoet maar ook licht brak mag zijn. Zowel grote, diepe wateren, kanalen en waterlopen als kleine poelen vormen een geschikte habitat. Turbulentie en tijdelijk droogvallen worden goed doorstaan. In nieuw gegraven wateren kan de soort snel opduiken. Ze lijkt vooral in wateren met slechts weinig organisch materiaal op de bodem goed te groeien.
Ga op zoek naar één of meerdere bomen die voldoen aan jouw criteria.
Wat weet jij over natuur, natuurbeheer en -beleid? Een overzicht van onze populairste testen.