Bouwen aan groenexpertise

Mannagras

Glyceria fluitans

Hoogte plant

Minimaal:
45cm
Maximaal
120cm

Licht

Min:
lichte schaduw
Max:
volle zon

Voedsel

Min:
zeer voedselrijk
Max:
zeer voedselrijk

Bloeiperiode

Vanaf:
mei
Tot:
augustus

Vocht

Min:
nat
Max:
aquatisch

Bloemkleur

bloemdek ontbreekt

Bestuiving

windbestuiving
Areaal:

Mannagras is een hoofdzakelijk Europese soort, maar ze heeft zich ook op enkele plaatsen in Noord- en Zuid-Amerika, Australië en Nieuw-Zeeland ingeburgerd. In Europa is mannagras vooral in het westen, centrum en oosten verspreid, minder in het noorden en het zuid(oost)en. Mannagras komt in heel België voor, maar is iets minder frequent in de Henegouwse Leemstreek, Haspengouw en de Condroz.

Verspreiding in Vlaanderen:

In Vlaanderen is mannagras zeer algemeen. Het is de meest verspreide van onze vlotgrassoorten.

Legende: vierkant 1939-1971, stip 1972-2004:
Verspreidingskaart
Zaadbank:
behoudt kiemkracht op korte termijn (zaden overleven langer dan één jaar, maar gewoonlijk minder lang dan 5 jaar).
Kiemperiode:
vanaf Voorjaar
Gebruik:
geen nuttig gebruik
Bladseizoen:
overwinterend groen
Worteldiepte:
100cm
Levensvorm:
helofyt
hemicryptofyt
Mycorrhizen:
25% of minder waarnemingen bevatten mycorrhizen
Geslachtsverdeling:
tweeslachtig
Vruchttype:
graanvrucht
Vruchtkleur:
onopvallend
Verbreidingswijze:
wind
water
dieren (inwendig)
Verbreidingsstrategie:
zijdelingse vegetatieve voortplanting (scheuten aan de moederplant gehecht voor lange periode, gewoonlijk langer dan 1 groeiseizoen)
Indigeniteit:
inheems
Herkomst:
oorspronkelijk inheems
Levensstrategie volgens Grime:
CR
Grime-competitiewaarde:
5.00
Grime-stresswaarde:
0.00
Grime-ruderaliteitswaarde:
5.00
Ellenberg licht:
half-lichtplanten
Ellenberg vocht:
indicator van natte, waterverzadigde standplaatsen, maar ook bestand tegen overstromingen
Ellenberg pH:
indifferent
Ellenberg voedselrijkdom:
stikstofrijke bodems
Maaigevoeligheid:
matig maaitolarant
Ecologische amplitude:
brede amplitude
Gebondenheid aan grondwater:
natte freatofyt(obligaat)

Op basis van het herbarium blijkt mannagras occasioneel verward te worden met de andere vlotgrassoorten, vooral met getand vlotgras, maar ook, en vermoedelijk relatief frequent, met de bastaard tussen mannagras en stomp vlotgras (= Glyceria x pedicellata F. Townsend). Deze laatste is op het terrein meestal niet onderscheiden, maar her en der werden wel herbariumspecimens van dit taxon ingezameld. Mannagras is een soort van ondiepe verlandingszones en moerassige laagten. Ze komt voor op de oevers van poelen, greppels, sloten, beken, rivieren, kanalen enz. Ze kan vanuit de oever diep in het water doordringen (met vlottende bladeren) of vanuit ondiepe plaatsen in de bedding van stromende wateren geïsoleerde eilandjes in het water vormen. Mannagras groeit zowel in stilstaand als redelijk snel stromend water en verdraagt sterk verontreinigd en zeer voedselrijk water. De meeste groeiplaatsen staan op een of andere wijze in contact met water, maar ook zomerdroogtes worden verdragen. Mannagras is een sterke verlander, die dichte, verstikkende populaties kan vormen.

Habitatrichtlijn 2:
Nee
Habitatrichtlijn 4:
Nee
Beschermd:
Nee
Rode lijst:
niet bedreigd
Zeldzaamheid KFK-klasse:
> = 3184 kwartierhokken
Invasieve exoot:
Nee
In samenwerking met:
Auteur atlasteksten:
Leo Vanhecke
Referenties
  • Van Landuyt W., Hoste I., Vanhecke L., Van den Bremt P. Vercruysse W. & De Beer D. (red.) 2006. Atlas van de Flora van Vlaanderen en het Brussels gewest. Nationale Plantentuin en het Instituut voor Natuur- en Bosonderzoek i.s.m. Flo.Wer vzw.

Cursussen bij Inverde

Boeken