Bouwen aan groenexpertise

Aardbeiganzerik

Potentilla sterilis

is een waardplant voor

Aardbeivlinder

is een indicator van een goede toestand voor

Natura 2000: Eiken-Beukenbossen met Wilde hyacint en Parelgras-Beukenbossen (9130)

is een indicator van een goede toestand voor

Natura 2000: Essen-Eikenbossen zonder Wilde hyacint (9160)

is een indicator van een goede toestand voor

Natuurstreefbeeld: Kalkrijk kamgrasland (6510_huk)

is een indicator van een goede toestand voor

Natuurstreefbeeld: Voedselrijke boszomen met minder algemene zoomsoorten (6430_bz)

is een indicator van een goede toestand voor

Natuurstreefbeeld: Eiken-Beukenbossen met Wilde hyacint en Parelgras-Beukenbossen (9130)

is een indicator van een goede toestand voor

Natuurstreefbeeld: Essen-Eikenbossen zonder Wilde hyacint (9160)

Hoogte plant

Minimaal:
5cm
Maximaal
15cm

Licht

Min:
half schaduw
Max:
licht

Voedsel

Min:
voedselarm
Max:
voedselarm

Bloeiperiode

Vanaf:
maart
Tot:
mei

Vocht

Min:
vochtig
Max:
vochtig

Bloemkleur

wit

Bestuiving

vliegen, zweefvliegen e.a.
bijen, hommels e.a.
Areaal:

Het areaal van aardbeiganzerik is beperkt tot West-Europa en het daarop aansluitende deel van Midden-Europa. In het noorden reikt het areaal tot Schotland, Denemarken en de zuidpunt van Zweden, in het oosten tot het westen van Polen, Tsjechië, Oostenrijk en Slovenië, in het zuiden tot het noorden van het Iberisch Schiereiland, Zuid-Frankrijk en Noord-Italië. In Wallonië is het een algemene soort, maar in de Ardennen is ze iets minder algemeen.

Verspreiding in Vlaanderen:

In Vlaanderen is aardbeiganzerik globaal vrij algemeen. Ze komt het meest voor in de Leemstreek en de Voerstreek. Daarbuiten groeit ze op enkele zeldzame plekken in de Kempen, de Vlaamse Zandstreek en de Duinen (Westkust). In de Polders ontbreekt de soort. In vergelijking met de eerste karteerperiode is er een vrij gevoelige achteruitgang. Binnen de Leemstreek heeft dat zeker te maken met het stilvallen van het traditionele hakhout- en middelhoutbeheer, waardoor het in het bos donkerder werd. Ook de verruiging van berm- en zoomvegetaties heeft waarschijnlijk zijn tol geëist. Of het merendeel van de nieuwe vindplaatsen op de zandgronden inderdaad ‘nieuw’ is, is zeer de vraag, want de plant valt, zeker buiten de bloeitijd, weinig op. In sommige gevallen betreft het mogelijk onvrijwillige aanvoer van elders, bijvoorbeeld in Genk (houtopslagplaats) of Eisden (steenkoolmijn).

Legende: vierkant 1939-1971, stip 1972-2004:
Verspreidingskaart
Zaadbank:
behoudt kiemkracht op lange termijn (zaden overleven op zijn minst 5 jaar, en vaak langer).
Kiemperiode:
vanaf Late voorjaar
Gebruik:
geen nuttig gebruik
Bladseizoen:
overwinterend groen
Levensvorm:
hemicryptofyt
Mycorrhizen:
Blaasvormige-'arbuscular' mycorrhizen
Geslachtsverdeling:
tweeslachtig
Vruchttype:
eenzadige dopvrucht of noot
Vruchtkleur:
onopvallend
Verbreidingswijze:
regenwater
dieren (inwendig)
mieren
wind
Verbreidingsstrategie:
zijdelingse vegetatieve voortplanting
Indigeniteit:
inheems
Herkomst:
oorspronkelijk inheems
Levensstrategie volgens Grime:
S
Grime-competitiewaarde:
0.00
Grime-stresswaarde:
10.00
Grime-ruderaliteitswaarde:
0.00
Ellenberg licht:
half-schaduwplanten
Ellenberg vocht:
indicator van matig vochtige standplaatsen
Ellenberg pH:
tussen matige zuurindicator en zwakke zuurindicator
Ellenberg voedselrijkdom:
matig stikstofrijke bodem / stikstofrijke bodem
Ecologische amplitude:
smalle amplitude
Gebondenheid aan grondwater:
afreatofyt
Zuurtegraad bodem:
minimum basisch tot maximum basisch

Aardbeiganzerik is een eerder warmteminnende plant van grazige bermen en wegranden, van hagen, niet te donkere houtkanten en doornige struwelen, boszomen en lichte loofbossen. De soort groeit bij voorkeur in halfschaduw, op lemige, vochthoudende, humusrijke bodems. Qua zuurgraad verkiest ze licht zure, neutrale, of soms licht basische bodems. In middelhoutbossen profiteert ze vooral van de lichtrijke fase in de omloopcyclus. Wordt het bos meer gesloten, dan moet ze uitwijken naar de bosrand. Het is een soort die zich via bovengrondse uitlopers vegetatief kan vermeerderen en waarvan de zaden waarschijnlijk via mieren worden verspreid. Dat betekent dat de plant maar een bescheiden kolonisatiecapaciteit bezit. Aardbeiganzerik groeit vooral in oud bos of in oude hagen en houtkanten. Toch staat de soort daar vaak op plekken waar de bodem wat oppervlakkig verstoord werd door mens of dier. Ook op wat meer schaduwrijke hellingen, in korte, grazige, vrij soortenrijke vegetaties kan men aardbeiganzerik wel eens aantreffen.

Habitatrichtlijn 2:
Nee
Habitatrichtlijn 4:
Nee
Beschermd:
Nee
Rode lijst:
niet bedreigd
Zeldzaamheid KFK-klasse:
354-729 kwartierhokken
In samenwerking met:
Auteur atlasteksten:
Paul Van den Bremt

Cursussen bij Inverde

Boeken