Gewone of wilde lijsterbes is een vrij kleine boom die meestal niet groter wordt dan 8 tot 12 meter. Met zijn mooie bladeren, bloemen en vruchten is het de ideale boom voor de kleinere tuin. In de natuur treft je de soort vooral aan in voedselarmere omstandigheden. Hoge grondwaterstanden verdraagt ze niet al te best. De oranje bessen worden gegeten en verspreid door lijsters.
Wilde lijsterbes komt hoofdzakelijk voor in lichte loofbossen, aan bosranden en in houtkanten op droge maar vochthoudende tot matig vochtige, vrijwel steeds zure bodems met een eerder slecht verterende strooisellaag. Het is een relatief kleine boom met een grote ecologische reikwijdte, die op vrijwel elk bodemtype kan gedijen, met uitzondering van sterk kleiige of kalkhoudende bodems. Het meest treft men de soort aan in voedselarmere omstandigheden. Hoge grondwaterstanden verdraagt ze niet al te best. De vruchten van wilde lijsterbes worden vooral door vogels verspreid. Op die manier gebeurt het wel eens dat men slecht ontwikkelde en verminkte boompjes aantreft in geschoren hagen en in de pruiken van knotbomen.
ja
Als straatboom worden meestal cultivars gebruikt:
Blad: Verspreide bladstand, 20 cm lang, samengesteld, oneven geveerd met 9 tot 17 deelblaadjes, de afzonderlijke blaadjes zijn zittend, tot 6 cm lang, elliptisch tot lancetvormig, gezaagd.
Bloeiwijze: Bloei in mei, gelig witte bloemen (1 cm doorsnede) in rechtopstaande schermvormige tuilen.
Vrucht: Bolvormig en vlezig met 2 tot 5 afdelingen, ieder met 1 of 2 zaden (appelvrucht), bij rijpheid oranjerood, 6 tot 10 mm breed.
Twijgen en knoppen: De twijgen zijn kaal, bruingrijs met bruine lenticellen. De knoppen zijn vrij groot, lang-eivormig en opvallend viltig behaard.
Schors: Grijs, glimmend, met subtiele horizontale lijnen (lenticellen).
8-12 m, zelden 15 m
vormt veel oppervlakkige wortels en ook sommige diepgaandere wortels
als jonge boom relatief smal, later breder en uitzakkend
Wilde lijsterbes is een Eurosiberische soort met een erg ruim verspreidingsgebied binnen Europa. Ze komt voor tot in het hoge Noorden (Noordkaap). In het zuiden, en meer bepaald op het Iberisch Schiereiland, komt ze minder voor, behalve in de berggebieden. In Azië loopt het areaal in het noordoosten door tot in West-Siberië. In Wallonië is wilde lijsterbes overal algemeen.
In Vlaanderen is wilde lijsterbes uiterst algemeen. Dat belet niet dat er regio’s zijn waar de soort veel minder algemeen is. Vooral in de Polders is de soort vrij zeldzaam tot zeldzaam en vermoedelijk niet oorspronkelijk inheems. In de Duinen is het een vrij recente verschijning, die mee profiteert van de algemene verstruweling van het duingebied. Het meest algemeen is wilde lijsterbes in de Kempen. De boom wordt al vanaf de zestiende eeuw – onder meer om medicinale redenen – aangeplant. Wilde lijsterbes was al tijdens de eerste karteerperiode in grote delen van Vlaanderen vrij algemeen tot algemeen, maar is nadien toch nog opvallend toegenomen, in hoofdzaak in het westen. Dat houdt waarschijnlijk verband met het steeds frequenter gebruik van de soort als straatboom en in allerlei beplantingen. Van daaruit kan ze door vogels gemakkelijk verspreid worden.
Deze pagina werd mogelijk gemaakt door de financiële steun van het LIFE-programma van de EU(opent nieuw venster) in het kader van het LIFE BNIP-project(opent nieuw venster).
Ga op zoek naar één of meerdere bomen die voldoen aan jouw criteria.
Wat weet jij over natuur, natuurbeheer en -beleid? Een overzicht van onze populairste testen.