Voor een doeltreffend en verantwoord natuurbeheer is een goede kennis van de populatiegenetica van zoetwatervissen nodig.

Sommige soorten exoten zijn met traditionele identificatietechnieken nauwelijks te onderscheiden van inheemse soorten. Van groene kikkers weten we dat er een handelscircuit bestaat, onder meer voor siervijvers.

Langs de oevers van grote rivieren, zoals de Maas en de Waal, worden regelmatig kiemplanten en jonge boompjes van de populier aangetroffen.

In opdracht van het Ministerie van de Vlaamse Gemeenschap werd een tiental jaar geleden de natuurtypologie voor Vlaanderen opgesteld. Het merendeel van de in Vlaanderen voorkomende biotopen werd daarmee beschreven. Dit is de versie van graslanden.

De aanwezigheid van een soort in een gebied is een samenspel van milieufactoren en specifieke soortkenmerken. Maar een soort is geen passieve speler: door evolutionaire processen kan een soort zich (genetisch) aanpassen aan veranderende omstandigheden.

Een landbouwperceel wordt omgevormd tot natuurgebied. Binnen korte tijd is het water een groene algensoep en staan de oevers vol met pitrus. En dat terwijl het eigenlijk de bedoeling was om er een mooi en soorten- en structuurrijk wetland van te maken. De oorzaak is meestal wel duidelijk.

De dunningsproef voorgesteld in dit artikel werd opgerstart in 1970 in toen 23 jaar oude fijnsparrenbestanden in Libin, Wallonië. Het doel van de proefopzet was in de eerste plaats om de invloed van verschillende dunnignsregimes na te gaan op de rentabiliteit van het bosbedrijf.

Volgens de auteurs is naast de meest aangeraden methode van groepsgewijze verjonging met soorten van gelijkaardig karakter om gemengde bestanden te creëren ook heil te vinden in een andere aanpak: rijgewijze aanplant met soorten die een verschil vertonen in groeidynamiek.