Wanneer open water geleidelijk dichtgroeit met planten, spreken we van verlanding. Verlanding wordt ook veroorzaakt door de neerslag van aangevoerd slib en ander materiaal op de bodem, waardoor het water ondieper wordt. De hoofdoorzaak van de verlanding is in de meeste gevallen echter wel de plantengroei zelf. Ondergedoken waterplanten, drijfbladplanten, emergente waterplanten, oeverplanten en tenslotte struiken en bomen zorgen voor een successiereeks die uiteindelijk uitmondt in de vorming van een moerasbos.

Het is al lang bekend dat veel plantensoorten een voorraad kiemkrachtige (levende) zaden in de bodem kunnen achterlaten die wachten op gunstige omstandigheden om te kiemen. Dit fenomeen noemt men een zaadbank. Niet alle zaden zijn echter in staat om lang kiemkrachtig te blijven, zij komen terecht in wat men noemt een tijdelijke zaadbank (die bevat zaden die jonger zijn dan één jaar). Kiemkrachtige zaden die langer dan één jaar in de bodem blijven liggen (de zaden kunnen immers ook opgegeten worden door dieren) komen terecht in wat wetenschappers een permanente zaadbank noemen. Voor het herstel of de ontwikkeling van natuur is vooral deze laatste soort zaadbank van belang.