Geelgroene zegge

Geelgroene zegge is een meestal lage, grasgroene plant die pas laat in de bloei geelgroen wordt. Ze groeit in dichte pollen met een korte wortelstok en heeft vaak talrijke stevige, stomp driekantige stengels die niet veel boven de bladeren uitsteken. De onderste scheden zijn strokleurig tot beige en vezelig. De bladschijf is gekield. De bloeiwijze bestaat uit een meestal duidelijk gesteelde, maar soms bijna zittende mannelijke topaar (met een steel tot twee centimeter lang) en twee tot vier rechtopstaande, eivormige, dichtbloemige vrouwelijke aren met driestempelige bloemen. De vrouwelijke aren zitten vaak dicht opeen, maar een deel van de halmen in een pol kan een vrouwelijke aar dragen die ver van de overige is verwijderd.

De schutbladen zijn bladachtig, reiken voorbij de top van de bloeiwijze, en staan vaak haaks af of zijn teruggeslagen. Ze hebben een korte schede met een korte antiligula. Het schutblad van een 'afgezakte' onderste aar staat rechtop en heeft een langere schede, waarbij de aarsteel vaak iets uitsteekt. De urntjes zijn driekantig-omgekeerd-eivormig, drie à vier millimeter lang, eerst grasgroen en bij rijpheid gelig. Ze staan vrijwel haaks af, zijn zwak eenzijdig opgebold, en hebben een rechte, iets scheef staande maar niet omlaag wijzende, tweetandige snavel die korter is dan de rest van het urntje.

Geelgroene zegge komt voor in West- en Midden-Europa, op IJsland en in oostelijk Noord-Amerika, mogelijk ook op het zuidelijk halfrond. In Nederland is ze vrij zeldzaam, maar plaatselijk vrij algemeen in oostelijk Friesland, Noord-Drenthe en het grensgebied van Holland en Utrecht, en zeer zeldzaam in het kustgebied. Tussenvormen tussen Geelgroene zegge en Dwergzegge, die deels goed vrucht zetten, worden vaak als ondersoorten van één soort beschouwd.

Geelgroene zegge groeit op natte, ook in de zomer vochtig blijvende, laag en niet te dicht begroeide, zonnige tot licht beschaduwde plekken op matig tot zwak zure, tamelijk voedselrijke, matig basenrijke, kalkarme tot kalkloze, humeuze tot venige grond. Ze komt voor op leem, zand en veen, soms op rivierklei of löss. Ze verdraagt lichte beweiding en bemesting. Gewoonlijk groeit ze op plekken waar het water 's winters tot aan of vlak boven de oppervlakte staat, maar niet op diep overstroomde plaatsen. Het water is deels van regenwater, deels van grond- of oppervlaktewater afkomstig. Geelgroene zegge is zoutmijdend en wordt sporadisch aangetroffen in brakwatervenen en duinvalleien, waarschijnlijk vanwege het kalkrijke of zure substraat. Ze verschijnt vaak op open plekken door betreding, maaien, graafwerk en kappen, en groeit langs drassige paden, pas gegraven greppels en sloten, zowel in grasland- als bosgebieden. In blauwgraslanden en schrale beekdalhooilanden komt ze regelmatig voor, evenals in veentjes in sommige brongebieden. Als weideplant komt ze voor in beekdalen, laagveenstreken, en vroongronden in het Deltagebied, maar is zelden in verlandingsvegetaties te vinden. Planten die vaak samen met Geelgroene zegge voorkomen zijn Blauwe zegge, Sterzegge, Biezeknoppen, Pit- en Zomprus, Gestreepte witbol, Gewoon reukgras, Waternavel, Moeraswalstro, Egelboterbloem, Moerasviooltje, Kleine valeriaan, Moerasrolklaver, Echte koekoeksbloem en Kale jonker.

© E.J. Weeda, Nederlandse Oecologische flora, IVN, 1994 (deel 5)