Bouwen aan groenexpertise

Moerasgamander

Teucrium scordium

Hoogte plant

Minimaal:
15cm
Maximaal
45cm

Licht

Min:
lichte schaduw
Max:
licht

Voedsel

Min:
voedselarm
Max:
voedselarm

Bloeiperiode

Vanaf:
juli
Tot:
september

Vocht

Min:
nat
Max:
nat

Bloemkleur

paars, violet, purper, lila

Bestuiving

bijen, hommels e.a.
Areaal:

Moerasgamander heeft een Eurosiberisch verspreidingspatroon. De soort komt voor in de gematigde streken van Europa en Azië, oostwaarts tot Centraal-Azië. In Europa komt ze overal voor, behalve in het noorden. Het Europese areaal reikt noordwaarts tot de uiterste zuidpunt van Zweden en tot Estland. Het is echter overal een zeldzame soort. In Nederland houdt de soort nog slechts in één duingebied stand, in Groot- Brittannië nog slechts op twee locaties, in Duitsland is de soort sterk bedreigd en ook in Frankrijk is de soort uiterst zeldzaam. In Wallonië kwam de soort tijdens de eerste kartering nog op één plaats voor, maar sindsdien werd ze er niet meer waargenomen (SAINTENOY-SIMON 1999).

Verspreiding in Vlaanderen:

Moerasgamander is sinds 1978 ook in Vlaanderen niet meer waargenomen. De laatste gedocumenteerde vondst kwam uit de Houtsaegherduinen in De Panne. Het betrof enkele exemplaren aan de rand van een vergraven duinpanne. Verdroging en verstruweling van het terrein, dat toen nog niet als reservaat beheerd werd, heeft de soort er doen verdwijnen. Ook de andere vindplaatsen aan de kust uit de eerste karteerperiode zijn verdwenen door verdroging tengevolge van waterwinning. In het binnenland vormen ontwatering en omzetting van moerasgebieden naar productiegraslanden en populierenaanplantingen de oorzaken van het verdwijnen van de soort.

Legende: vierkant 1939-1971, stip 1972-2004:
Verspreidingskaart
Kiemperiode:
vanaf Voorjaar
Gebruik:
geneeskrachtige planten
Bladseizoen:
overwinterend groen
Worteldiepte:
10cm
Levensvorm:
hemicryptofyt
Geslachtsverdeling:
tweeslachtig
Vruchttype:
splitvrucht
Vruchtkleur:
onopvallend
Verbreidingswijze:
wind
regenballist
Indigeniteit:
inheems
Herkomst:
oorspronkelijk inheems
Grime-competitiewaarde:
0.00
Grime-stresswaarde:
0.00
Grime-ruderaliteitswaarde:
0.00
Ellenberg licht:
half-lichtplanten
Ellenberg vocht:
indicator van vochtige tot natte standplaatsen, maar ook bestand tegen overstromingen
Ellenberg pH:
tussen zwakke base-indicator en base- en kalkindicator,meest op basische bodem
Ellenberg voedselrijkdom:
stikstofarme bodem / matig stikstofrijke bodem
Maaigevoeligheid:
maaigevoelig
Ecologische amplitude:
smalle amplitude
Gebondenheid aan grondwater:
natte freatofyt(obligaat)
Zuurtegraad bodem:
minimum basisch tot maximum basisch

Moerasgamander komt voor in natte, voedselarme, zwak zure tot kalkrijke milieus met een wisselende waterstand. De meest recente standplaatsen in Vlaanderen betroffen allemaal natte duinvalleien. Vroeger kwam de soort ook voor in overstromingsgebieden langs rivieren (onder andere de Leie en de Schelde).

Habitatrichtlijn 2:
Nee
Habitatrichtlijn 4:
Nee
Beschermd:
Nee
Rode lijst:
met uitsterven bedreigd
Zeldzaamheid KFK-klasse:
1-17 kwartierhokken
In samenwerking met:
Auteur atlasteksten:
Wouter Van Landuyt
Referenties
  • Van Landuyt W., Hoste I., Vanhecke L., Van den Bremt P. Vercruysse W. & De Beer D. (red.) 2006. Atlas van de Flora van Vlaanderen en het Brussels gewest. Nationale Plantentuin en het Instituut voor Natuur- en Bosonderzoek i.s.m. Flo.Wer vzw.

Cursussen bij Inverde

Boeken