Het Eurosiberische areaal van sporkehout strekt zich uit van West-Europa tot Centraal-siberië. De soort komt in nagenoeg heel Europa voor, met uitzondering van het grootste deel van Italië en Griekenland. In Noord-Amerika is ze op een aantal plaatsen ingeburgerd. In Wattonië is sporkehout zeer algemeen in de Ardennen. Elders in Wallonië is de soort vrij algemeen.
Sporkehout is op Vlaamse schaal zeer algemeen. Er zijn weinig verschillen tussen de twee karteerperioden. In de Kempen, en in mindere mate in de Vlaamse Zandstreek, is sporkehout zeer algemeen. In de Polders ontbreekt de soort.
Sporkehout groeit vaak op vochtige tot natte, maar soms ook op wat drogere, zandige tot zandlemige bodems. Het is een lichtminnende struik die men meestal op zure gronden aantreft, maar die toch niet helemaal afwezig is op neutrale tot zelfs kalkhoudende bodems. Men vindt de soort zowel in zure broekbossen op veen als in drogere eiken-berkenbossen. Vaak staat ze op plekken met een wat meer open structuur, zoals kapvlakten of bosranden. Ze laat zich gemakkelijk in hakhoutbeheer inschakelen. Ook op de heide wordt ze vaak opgemerkt. In houtkanten op zuurdeeg gronden ontbreekt ze zelden.
Ga op zoek naar één of meerdere bomen die voldoen aan jouw criteria.
Wat weet jij over natuur, natuurbeheer en -beleid? Een overzicht van onze populairste testen.