Kleine tijm

Wilde tijm is een zeer lage zomerbloeier, die dichte polletjes van kruipende stengels en opstijgende bloeitakjes vormt. De stengeltjes zijn stompkantig en rondom behaard. De bladeren zijn meestal langwerpig tot lijn-lancetvormig, smaller dan bij de andere twee soorten, en dragen aan de rand in de onderste helft vaak lange, witte, kronkelige wimperharen. De bloeiwijze is hoofdjesachtig, en de tanden van de kelk zijn even lang als breed. 

Wilde tijm komt vooral voor in gematigde streken van de noordelijke helft van Europa, van Nederland en Midden-Duitsland tot Midden-Zweden en Noordwest-Rusland. In Nederland is hij, landelijk gezien, zeldzamer dan Grote tijm en voornamelijk beperkt tot de pleistocene zandstreken met aangrenzende rivierdalen. Het meest komt hij voor in Drenthe en Salland, op de Veluwe en langs de Maas op de grens van Noord-Limburg en noordoostelijk Noord-Brabant. 

Wilde tijm is gebonden aan carbonaatarme, maar niet sterk zure zandgrond, die gevoelig is voor verzurende en bemestende invloeden van ‘zure neerslag’. Deze omstandigheden hebben bijgedragen aan zijn achteruitgang, vergelijkbaar met die van het Rozenkransje (Antennaria dioica). Wilde tijm komt vooral voor in grazige randjes van Struikheidevelden, bermen van zandwegen, en zandheuveltjes aan de rand van rivierdalen die vroeger werden begraasd. 

Dikwijls wordt Wilde tijm vergezeld door Muizenoor (Hieracium pilosella), Grasklokje (Campanula rotundifolia), Zandblauwtje (Jasione montana), Vogelpootje (Ornithopus perpusillus), Geel walstro (Galium verum), Wilde kruisdistel (Eryngium campestre), Kruipend stalkruid (Ononis repens), en Liggende ereprijs (Veronica prostrata). 

© E.J. Weeda, Nederlandse Oecologische flora, IVN, 1988 (deel 3)