Bouwen aan groenexpertise

BWK: Eiken-haagbeukenbos met wilde hyacint (qe)

BWK-codes: qe

Qe staat voor Atlantisch neutrofiel eiken-haagbeukenbos. Dit bostype komt vooral voor op rijke leembodems met een pH-neutrale bodem en een goed verteerbare sterk gemineraliseerde humuslaag. Deze bossen worden gekenmerkt door een rijke en gevarieerde kruidlaag en door de talrijke aanwezigheid van wilde hyacint.

Uitgebreid:

De boomlaag van deze mesofiele bossen is heel divers en wordt maar zelden gedomineerd door eik of beuk. In veel gevallen werd in de bossen populier aangeplant, zodat dit nu vaak de dominante boomsoort is. Andere bomen die hier voorkomen, zonder dominant te zijn, betreffen gewone esdoorn, beuk, tamme kastanje, Amerikaanse eik, es, zoete kers en haagbeuk. Ook de struiklaag is vrij divers met soorten als gewone vlier, Gelderse roos, hazelaar, eenstijlige meidoorn en Spaanse aak. De meeste van deze bossen zijn relatief klein van oppervlakte, meestal een paar hectaren. Slechts een paar bossen zijn groter dan 10 ha.

Variatie:

Indien de boomlaag gekenmerkt en gedomineerd wordt door de inplant van populier en indien er andere soorten aanwezig zijn in de struik- en boomlaag wordt dit qe+pop. Onder de eenheid lh/qe beschouwen we die bosjes waarvan de boomlaag gekenmerkt en gedomineerd wordt door populier. De struiklaag is slechts matig ontwikkeld en bestaat meestal enkel uit gewone vlier en een enkele meidoorn. Onder de eenheid lh/qe° verstaan we die bossen die eveneens een gelijkaardige zeer soortenarme boom- en struiklaag hebben en waarbij het aantal indicatieve soorten in de kruidlaag maar weinig soortenrijk is, of slechts vleksgewijs voorkomt. De eenheid qe* is slechts uitzonderlijk gebruikt, namelijk wanneer naast een volledige lijst van meer algemene soorten, ook zeldzamere soorten als witte rapunzel, spekwortel en heelkruid aanwezig zijn.

Verspreiding:

In Vlaanderen en het Brussels Gewest komt dit type (bijna) uitsluitend voor in de Leemstreek, grosso modo ten westen van Brussel. We vinden het vooral in de Vlaamse Ardennen, het West-Vlaams Heuvelland, het Pajottenland en de streek ten zuiden van Brussel. In zeer geringe mate komt dit type ook voor tussen Brussel en Leuven en heel plaatselijk in de rijkere Zandleemstreek. Buiten deze regio’s komt dit bostype niet voor. De paar percelen die daar zo gekarteerd zijn, betreffen hoofdzakelijk bossen waar wilde hyacint door de mens werd geïntroduceerd. Het areaal van dit bostype is beperkt tot het Atlantisch gebied van West-Europa (Zuid-Engeland, Noord-Frankrijk en België). Vlaanderen is zeer belangrijk voor dit type omdat het een belangrijk aandeel van de oppervlakte in Europa herbergt.

Verspreidingskaart Eiken-haagbeukenbos met wilde hyacint
Waardering:
Qe is biologisch zeer waardevol
Oppervlakte (in ha):
1.000 à 1.400 ha
Zeldzaamheid:
zeldzaam
Habitatrichtlijn:
Bijlage I-habitattype (zie Natura 2000 typologie)
Natuurdecreet:
vergunningsplicht vegetatiewijziging
Mestdecreet:
algemeen mestverbod op gronden andere dan cultuurgronden
Bosdecreet:
onderhevig aan het bosdecreet
In samenwerking met:
Referenties
  • Vriens L., Bosch H., De Knijf G., De Saeger S., Guelinckx R., Oosterlynck P., Van Hove M. & Paelinckx D. (2011). De Biologische Waarderingskaart. Biotopen en hun verspreiding in Vlaanderen en het Brussels Hoofdstedelijk Gewest. Inbo.